Deze Belg veroverde twee olympische medailles: "Op mijn doodsprentje moet 'atleet' staan, niet 'oud-atleet'"
Foto: © photonews
Doet de naam Karel Lismont bij u nog een belletje rinkelen? Vooral de oudere generatie zal de voormalige topatleet zeker nog kennen. Onze marathonloper behoorde in de jaren '70 tot de absolute wereldtop en dat leverde hem ook twee olympische medailles op. 'In de Zondag' spreekt Lismont nog eens.
Karel Lismont, die niet zo graag op de voorgrond treedt, is intussen al 68 jaar, maar lopen, dat doet hij nog steeds met veel plezier: "Ik heb dat nodig. Als ik niet kan gaan lopen, voel ik mij oud. Als ik naar een feest ga, ben ik nog steeds de eerste die naar huis gaat. Op mijn doodsprentje moet trouwens 'atleet' staan en niet 'oud-atleet'. Mijn vrouw is daarvan op de hoogte. De titels? Neen, die hoeven er niet bij. Dat behoort tot het verleden. Atleet voel ik mij echter nog altijd."
Geen ziekte = goud
In 1972 veroverde hij zilver op de Spelen in München, vier jaar later in Montreal werd het brons. Zeker in 1976 zat er meer in voor Lismont: "Ik was dat jaar beter dan ooit want in mei brak ik nog alle records. Toen werd ik ziek, een darmontsteking. Ik zat vier weken aan de antibiotica. Ik durf zeggen dat ik zonder die ziekte goud zou gepakt hebben, of die Oost-Duitsers nu gedopeerd waren of niet. Nu ben ik echter content met brons. Het zou mijn leven ook niet veranderd hebben hoor. Ik zou ook dan weer moeten gaan werken daagse na die prestatie."
Die twee olympische medailles, daar is Karel Lismont niet rijk van geworden: "Wat ze mij opgebracht hebben? Helemaal niks. Of neen wacht, na Montreal mocht ik van het BOIC een prijs kiezen ter waarde van 10.000 frank. Ik heb voor een wasmachine gekozen. Als olympisch kampioen had ik wellicht een droogmachine kunnen kiezen." Eigenlijk was veldlopen, zijn grote passie, maar: "Als ik tot de wereldtop wilde behoren, moest ik voor de marathon kiezen. Al is dat echt niet plezant hoor, zo 42 kilometer lopen."